فیلم limitless 2011 یک آرمان مشترک انسانی رو مطرح میکنه که ریشه در وجود بینهایت طلب همه ما داره.بیشتر.بیشتر و بهتر بودن!بهترین شدن یک شبه!کاری به اون همه کلیپ ها و فیلم ها و سخنرانی هایی که شب و روز میشنویم و همیشه بودن ندارم ولی اینکه یه بخش خیلی بزرگی از عملکرد بدن وابسته به مواد شیمیایی هست برکسی پوشیده نیست و مغز هم از این قاعده مستثنی نیست.نوروترنسمیتر هایی مثل دوپامین و سروتونین و نوراپی نفرین و... وظیفه کنترل عواطف ما و میزان عملکردمون در زندگی روزانه رو دارن.داروهایی مثل آمفتامین ها که سابقه طولانی در استفاده برای ارتقا دارن همیشه بدلیل افزایش کارایی جذاب بودن ولی آیا واقعا قرص nzt وجود داره؟در حال حاضر اعتقاد بر اینه که دارویی مثل مودافینیل که ابتدا برای کسایی که شیفت کاریشون عوض شده و از مشکل خواب آلودی رنج میبردن تولید شده,میتونه یه ورژن واقعی از اون رویا باشه.داروهای دیگه ای مثل پیراستام که سابقش تقریبا نیم قرنه و خانواده اون که کم کم هی تو آزمایشگاها ساخته شدن هم همیشه در این صحنه مطرحن.ولی شاید باورتون نشه که کافئین همیشه یکی از پرقدرت ترین محرک ها بوده و هست و در لیست ها همیشه اون قسمت های بالای جدول رنکینگ رو داره.
یه دید دیگه که جدا از داروهای شیمیاییه , دیدگاه ارتقای بشر با ادوات الکترونیکیه.همون کاشت تراشه و ... .یه نورون سرعتش 200 هرتزه ولی یه ترانزیستور سرعتش 2 گیگا هرتز یعنی چیرزی در حدود یک میلیون برابر سریعتر هست.پردازشی که با نورون یک میلیون ثانیه(تقریریبا277 ساعت)طول میکشه رو میشه با یه پردازنده در یک ثانیه انجام داد.خیلی وسوسه برانگیزه.یک تکانگی بوجود میاد.کسی که چنین قدرتی رو داشته باشه یه سوپرمن میشه!ولی مثل همیشه اولویت اول افراد بیمار هستن.اینکه یه نابینا بتونه ببینه برای علم خیلی مهمتر از اینه که یکی سریعتر فکر کنه چون اون مقدم تر از اینه.
اولین پست!